"W naszym przedszkolu najważniejsze są dzieci"- taka myśl przewodnia na co dzień towarzyszy wszystkim działaniom wychowawczym i dydaktycznym, które podejmujemy i realizujemy w naszej placówce. Budujemy szacunek i wzajemne zaufanie, tworzymy rodzinną atmosferę, rozumiemy, akceptujemy, wspieramy. Dziecko i jego rodzina jest zawsze w centrum naszego zainteresowania. Naszymi działaniami pragniemy pomóc rodzicom  wychować małego człowieka, by stał się otwarty na świat, odważny w swoich wyborach, zadowolony z podejmowanych decyzji i umiejący współdziałać z otaczającymi go ludźmi. Zależy nam także na integracji całej lokalnej społeczności, w taki sposób, byśmy potrafili odczuwać radość i satysfakcję z przebywania razem.

Program wychowawczy Przedszkola nr 440 w Warszawie "Dzieci są najważniejsze" jest dokumentem wspierającym zarówno nauczycieli, jaki rodziców w optymalnym osiąganiu celów wychowawczych, opiekuńczych oraz dydaktycznych, przy uwzględnieniu potrzeb oraz możliwości całej społeczności przedszkolnej. Zadaniem programu naszego przedszkola jest określenie wartości, jakie chcemy wpajać naszym wychowankom. Program ma charakter otwarty, jego treści mogą być rozbudowywane zgodnie z potrzebami przedszkola. Program jest elementem Wieloletniego Planu Pracy Przedszkola nr 440. Ma charakter nadrzędny nad wszystkimi programami, realizowanymi w przedszkolu. 

Nasze zasady opieramy m.in. na pedagogice Janusza Korczaka

• Nie oczekuj, że twoje dziecko będzie takim, jakim ty chcesz, żeby było. Pomóż mu stać się sobą, a nie tobą.

• Nie patrz na jego problemy z wysoka. Życie daje każdemu według jego sił i możesz być pewien, że dla niego jest ono tak samo ciężkie jak dla ciebie, a może nawet i cięższe, gdyż nie ma jeszcze doświadczenia.

• Nie poniżaj!

• Nie zapominaj, że najważniejsze spotkania człowieka to spotkania z dziećmi. Zwracaj na nie więcej uwagi — nigdy nie wiemy, kogo spotykamy w dziecku.

• Nie zamęczaj się, jeśli nie możesz czegoś zrobić dla swojego dziecka. Po prostu zapamiętaj: dla dziecka zrobiono za mało, jeśli nie zrobiono wszystkiego, co było możliwe.

• Naucz się kochać cudze dziecko. Nigdy nie wyrządzaj mu tego, czego nie chcesz, by robiono twojemu.

• Kochaj swoje dziecko takim, jakim jest — nieutalentowane, nieudane, dorosłe. Będąc z nim ciesz się! Chwile z dzieckiem to święto, które jeszcze u ciebie trwa.